Σήμερα, αφού παίξαμε με τα γράμματα, ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν το καθένα την πρώτη λέξη που τους έρχεται στο μυαλό. Τις έγραψα στον πίνακα, προσπαθώντας να ζωγραφίσω δίπλα κάτι, για να την αναγνωρίζουν τα παιδιά.
Μετά τους είπα να ξεκινήσουμε όλοι μαζί και να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια ιστορία, χρησιμοποιώντας αυτές τις λέξεις και κάποιες συνδετικές εκφράσεις πυο γνωρίζουν από τα παραμύθια. Σαν πρώτη προσπάθεια, υπήρξαν δυσκολίες στην ομάδα, αλλά τα παιδιά προσπάθησαν και αυτό είναι που μετράει! Κατέγραψα την ιστορία τους, αφήνοντας κενά, έτσι ώστε στη θέση των λέξεων που είχαν προτείνει, να κάνουν μια ζωγραφιά. Να τι προέκυψε: "Η χελώνα και η Δανάη"
Μάθαμε λοιπόν και τη" Συννεφούλα". Διάβασα τα λόγια στα παιδιά, τους την τραγούδησα και μετά την άκουσαν και αυτούσια από το cd. Είχαμε προηγούμενα φτιάξει και τα σχετικά συννεφάκια, οπότε ξεκίνησε η γνωστή δημιουργική κουβεντούλα.
Τι καταλάβατε παιδιά από αυτούς τους στίχους που ακούσατε;
- Η συννεφούλα έφυγε και έμεινε μόνος ο συννεφούλης. (Μαρία)
Γιατί έφυγε η συννεφούλα;
- Γιατί δεν τον αγαπούσε. (Βλάσης)
- Από τα συναισθήματα που μάθαμε, η συννεφούλα νιώθει αγάπη για τον συννεφούλη. (Ηλίας)
- Η συννεφούλα έφυγε, επειδή φοβόταν την αγάπη. (Α)
Ξαναγύρισε η συννεφούλα πίσω;
- Ναι, και του έφερε και την καρδούλα. (Κατερίνα Αν.)
- Κυρία Πόλυ, όταν λέω ότι φιβάται την αγάπη, εννοώ ότι φοβάται την αγάπη στον κόσμο των σύννεφων. Στον κόσμο των ανθρώπων, θέλει να υπάρχει αγάπη, αλλά όχι στον κόσμο των σύννεφων. (Α)
- Μιας και η Α. είπε ότι φοβάται την αγάπη, μου ήρθε μια ιδέα. Ντρεπόταν η συννεφούλα να του πει ότι τον αγαπάει. (Βλάσης)
- Η συννεφούλα δεν ήθελε η καρδιά του συννεφούλη να κάνει παρέα μια άλλη καρδιά και έφυγε. Αλλά έφυγε για καλό. Για να μην πέσει ο κεραυνός της στην καρδιά του συννεφούλη κατά λάθος. (Α)
Στο τέλος τι λέτε να έγινε, μετά από όλη αυτή την ιστορία;
- Ότι αγαπήθηκαν και παντρευτήκανε. (Κατερίνα Β.)
- Ο συννεφουλης δεν την αγάπησε. (Σωτήρης Οικ.)
- Η συννεφούλα, έφτιαξε έναν γερό τοίχο ανάμεσά τους, για να μην μπορεί να περάσει ο συννεφούλης. Έτσι, ούτε ο δικός της κεραυνός να μπορεί να τρυπήσει την καρδιά του συννεφούλη, ούτε του συννεφούλη τη δικιά της. (Α)
- Σε έχω ξετρελλάνει ε; (είπε η Ασημίνα σε μένα και συνέχισε την σκέψη της...)
- Η συννεφούλα, περνούσε μπροστά από τον συννεφούλη κάθε μέρα και κλικ, τον έβγαζε μια φωτογραφία και έφευγε...Όταν έβγαινε ο συννεφούλης την Άνοιξη, της φύτευε λουλούδια, εκείνη τα έκοβε με ένα ψαλίδι, έβγαζε τα πέταλα, τα μαδούσε και τα άφηνε για να τα ακολουθήσει ο συννεφούλης και να την βρίσκει. Αλλά όταν τελείωσαν τα πέταλα της συννεφούλας, ο συννεφούλης χάθηκε... (Α)
